Hulpverlening rode draad door loopbaan Robert van der Velde
,,Ik kan het iedereen aanraden om erbij te komen of in ieder geval om eens te komen kijken wat het eigenlijk inhoudt.” Daarmee sluit hoofdbrandwacht Robert van der Velde het gesprek af bij het bezoek van Belinda Meusen en Dennis Kempers-Jansen namens het bestuur van de vereniging Vrijwillige Brandweer van Soest. Zij kwamen hem feliciteren met zijn 20-jarige brandweerjubileum. De jubilaris kreeg een taart, voor zijn vrouw waren er bloemen.
Met op de grond nog de restanten uit de negen confettikanonnen die de vorige dag waren afgeschoten op de verjaardag van zijn vrouw, vertelt Robert dat een paar van zijn vrienden destijds bij de brandweer zaten. Daarom wilde hij ook wel vrijwilliger worden. Hij kwam in contact met inmiddels nablusser Jeroen de Keijzer. ,,Hij heeft mij toen nog verder warm gemaakt om bij de brandweer te gaan en is dus eigenlijk ,de schuldige’ dat ik me toen aangemeld heb.”
Hij had wel pech: de aanmeldingen waren toen net gesloten, de opleiding was al begonnen en hij kon niet meer instromen. Een jaar lang is hij naar de oefenavonden gegaan. Op die manier zocht hij ,,als figurant” de aansluiting en begon hij niet helemaal zonder enige kennis aan de opleiding. Hij was van het begin af ,,besmet met het brandweervirus,” zegt hij. En hoewel hij het niet altijd met alles eens is, vindt hij het ,,een machtig beroep, een uit de hand gelopen hobby.”
Zijn eerste uitruk weet hij nog goed ,,want toen werd ik gelijk aan de zijlijn gezet. Dat was nog in de tijd van decentraal uitrukken. Ik was als eerste bij een aanrijding met beknelling op de Birkstraat. Toen een van de oude rotten aangekomen was, zei hij: Robert doe je pak maar uit en ga op een afstandje staan kijken. Hier kan je toch nog niks mee want je zit pas in de opleiding.”
Na verloop van tijd ging hij de chauffeursopleiding volgen. Zijn doel was om ooit ambulancechauffeur te worden. De brandweer zou daarvoor een opstapje zijn. Toen hij in de ouderenzorg terechtkwam, in het ziekenhuis de opleiding verpleegkunde volgde en daarna terug ging naar de ouderenzorg waarin hij nu nog werkzaam is, werd het plan om op de ambulance te gaan werken naar de achtergrond geschoven. Hij heeft nog wel een poging gedaan, maar hoewel hij chauffeur was op een brandweerwagen werd hij afgewezen omdat hij te weinig rijervaring zou hebben! ,,Maar wie weet, in de toekomst…..” zegt de jubilaris, in wiens loopbaan hulpverlening de rode draad is.
© Copyright Jan van Steendelaar ~ Eempers
