Niek houdt uitrukken niet meer bij
Niemand die hem overhaalde en ook geen reactie op een wervingsactie, maar een spontane ingeving was het die Niek deed besluiten zijn fietstochtje bij de brandweerkazerne aan de Lange Brinkweg te onderbreken en zich bij de brandweer als vrijwilliger aan te melden.
Op 1 oktober 2011 werd hij officieel als aspirant aangenomen, dus op 1 maart 2024 was dat 12½ jaar geleden. Reden voor het bestuur om hem in het zonnetje te zetten. Op bescheiden wijze, want een koperen jubileum heeft in brandweerkringen geen officiële status meer.
Jade en Bas kwamen hem thuis feliciteren. Met gebak en een bos bloemen voor zijn vrouw. Aan tafel werden herinneringen opgehaald. Na de opleiding die iedereen volgt werd hij chauffeur en bereikte hij zijn huidige functie als bevelvoerder.
Hoeveel uitrukken hij in al die jaren heeft meegemaakt, weet hij zelfs bij benadering niet meer te zeggen. In het begin hield hij die nog bij, maar na een jaar stopte hij daarmee. Hij schat dat het er tot nu toe tussen de drie- en vierhonderd zijn.
Bij de branden en hulpverleningen zijn wel een paar opmerkelijke geweest. Bijvoorbeeld het bijzondere transport van een patiënt die zittend moest worden vervoerd om een fatale afloop te voorkomen. Dat lukte na enkele pogingen met vereende krachten. Ook is hem de brand bijgebleven in een kamer vol rook waarvan hij dacht dat die klein was, maar een onverwacht grote oppervlakte bleek te hebben. ,,Dat heeft wel indruk op me gemaakt, die inschatting van een ruimte die helemaal niet overeenkwam met de werkelijkheid.”
En dan was er de meest recente bijzondere inzet, de redding van hond Tijs die op het dak van een lift was gevallen. Zijn naam als bevelvoerder werd buiten de gemeentegrenzen bekend, want media uit het hele land wilden zijn verhaal horen.
Hoelang hij nog doorgaat? ,Dat hangt vooral ook af van de ontwikkelingen binnen de brandweer, bijvoorbeeld met vrije opkomst of niet. ,,Ik heb het nu nog naar m’n zin, ben niet van plan te stoppen, maar je merkt gewoon dat het leven overal drukker wordt. Maar ik blijf het doen zolang ik het leuk vind. Ik vind het nu al 12½ jaar leuk en misschien nog wel 12½ jaar, maar misschien ook maar één jaar, ik weet het niet.” ,,Of misschien wel twintig jaar,” vult het bezoek ten slotte aan.
© Copyright Jan van Steendelaar ~ Eempers
