Jubilaris Ton Kraaikamp gehuldigd. De brandweer is geen Baywatch…

Zijn aanmelding bij de brandweer staat hem nog voor de geest alsof het gisteren was. Samen met vier anderen voor korps Soest en zeven voor korps Soesterberg had Ton Kraaikamp dertig jaar geleden gereageerd op een krantenadvertentie waarin om vrijwilligers werd gevraagd. Bij de groep van zeven voor Soesterberg zat ook een echtpaar. Het vertelde dat het naar de serie Baywatch had zitten kijken, naar aanleiding waarvan zij besloten hun hulpvaardigheid bij de brandweer aan te bieden.

Baywatch was een Amerikaanse t-v.-serie van 1989 tot 2001 over strandwachten in Los Angeles. In elke aflevering werd wel iemand gered. Dat wilde het echtpaar uit Soesterberg ook wel. De brandweer is echter iets anders dan enkel mensen redden en vaak lang niet zo spannend als in de t.v.-serie werd voorgesteld. Binnen een jaar hielden ze het dan ook voor gezien…

Met Ton Kraaikamp liep het anders. Hij kwam op 15 mei 1992 bij de brandweer. Zondag was hij dus dertig jaar in dienst. Daarom werd hij door zijn collega’s in het zonnetje gezet. Een colonne brandweerwagens kondigde zich loeiend aan op het adres aan het Spinet, waar de familie Kraaikamp op dat moment de verjaardag van Ton’s echtgenote vierde.

Het werd dus dubbel feest, ingeleid door de felicitaties van de vrijwilligers, bloemen voor mevrouw Kraaikamp, een even later door hemzelf aangesneden taart, en een toespraakje door voorzitter Mark Verschoor. Hij wees erop dat de jubilaris niet alleen zelf z’n bijdrage aan de brandweer heeft geleverd, maar ook zijn twee zoons Oswald en Nando en schoondochter Jade. ,,We kijken uit naar de derde generatie. Bedankt voor je inzet gedurende al die jaren.”

Kraaikamp begon zoals iedereen als aspirant. Hij behoorde tot de eerste groep die de verplichte sporttest moest doen die toen landelijk bij de brandweer was ingevoerd. Wie die niet haalde, moest zijn ambities voor de brandweer opgeven. Hij volgde de cursussen ademlucht, hulpverlening en bevelvoerder hulpverlening Daardoor bereikte hij de rang van hoofdbrandwacht. Uiteindelijk werd hij chauffeur-pompbediende.

Aan de dertig jaar bij de brandweer houdt hij de meest uiteenlopende herinneringen over. De brand die hem het meest is bijgebleven was die bij de Kat Emaille in Soestduinen. ,,Het vroor toen wel vijftien graden of zo. Ik zat toen in de ploeg die de binnenaanval deed. Toen ik buitenkwam, zag ik allemaal bevroren brandweermannen. Binnen was het niet zo koud…..”

Kraaikamp heeft vier commandanten gehad, behalve Ton Bakker ook Ron Lettinga, Harrie Tolboom en nu Martijn Steman.Ook in de vereniging was hij actief. Al na een jaar –toen had men al in de gaten dat hij boekhoudkundig onderlegd was- werd hij penningmeester. Dat is hij ruim tien jaar geweest. Na een onderbreking heeft hij tijdens de ledenvergadering op 16 mei na vijf jaar afscheid genomen als penningmeester. Op 1 juni volgt zijn afscheid als actief lid van de brandweer.

Terugkijkend op dertig jaar brandweer zegt hij: ,,Het is in principe één groot feest geweest. Uiteindelijk is het spelletje brandweerman best wel leuk.” Dat wil niet zeggen dat alles even leuk is. ,,Dat we als brandweer naar reanimaties toe moeten, vind ik zelf wel minder. Dat zijn geen leuke uitrukken. Maar het is natuurlijk wel zo dat we er zijn om mensen te helpen, dus dan hoort er dan ook bij.”

Tegen mensen die overwegen om bij de brandweer te gaan zegt hij: gewoon doen, je kunt echt iets betekenen!

–